عشق...

شنبه 87/6/9 — علی حسن زاده - نظر بدهید

نام من عشق است آیا می شناسیدم؟

زخمی ام – زخمی سراپا می شناسیدم؟

با شما طی کرده ام راه درازی را

خسته هستم – خسته آیا می شناسیدم؟

راه ششصد ساله ای از دفتر حافظ

تا غزل های شماها، می شناسیدم؟

این زمانم گرچه ابر تیره پوشیده است

من همان خورشیدم اما، می شناسیدم

پای رهوارش شکسته سنگلاخ دهر

اینک این افتاده از پا، می شناسیدم؟

می شناسد چشم هایم چهره هاتان را

همچنانی که شماها می شناسیدم

اینچنین بیگانه از من رو مگردانید

در مبندیم به حاشا، می شناسیدم!

من همان دریایتان ای رهروان عشق

رودهای رو به دریا! می شناسیدم

اصل من بودم، بهانه بود و فرعی بود

عشق ( قیس ) و ( حسن ) لیلا می شناسیدم؟

در کف ( فرهاد ) تیشه من نهادم، من!

من بریدم ( بیستون ) را می شناسیدم

مسخ کرده چهره ام را گرچه این ایام

با همین دیوار حتی می شناسیدم

من همانم، مهربان سال های دور

رفته ام از یادتان؟ یا می شناسیدم؟